Home - Het Fort van Sjakoo

Gespecialiseerd in libertaire en radicale ideeën
van de eerste tot de vijfde wereld en daarbuiten …

In Memoriam: Robin

“In 1965 emigreerde ik naar Canada. Na een paar jaar gewerkt te hebben in de fabrieken ben ik gaan studeren en heb me gespecialiseerd in revolutionaire boerenbewegingen. Vanaf 1969 actief betrokken bij anti-Vietnam demonstraties. Daarnaast heb ik in die tijd als vrijwilliger gewerkt in het opzetten van huiswerkklassen voor African-Americans in de getto, waar ik zelf ook woonde. Om mijn leven als student te bekostigen heb ik gewerkt als buschauffeur en als huisschilder in de zomervakanties. […] In 2010 ging ik met pensioen. Van 2011 tot 2013 heb ik ook nog sociologie gestudeerd. Om meer kennis te vergaren, niet voor een diploma.”

De wandelingen in Schotland zijn voorbij. Zo ook de verhalen over sociale bewegingen, de studentenbeweging van decennia geleden in Canada en de VS. En Robins inzet voor de diverse antiracistische bewegingen. Die heeft hij, tot aan het huidige antikoloniale denken en handelen, steeds gepassioneerd bijgehouden, gesteund en waar mogelijk met eenieder besproken. Met die herinnering als inspiratie kunnen we nog een tijd voort.

Een zeer geruststellend mens om mee om te gaan. Zo vriendelijk zelfs, dat het grensde aan bedeesd, maar Robin had genoeg te zeggen. Had meningen over van alles. Meningen die hij overigens – in lijn met zijn zachtaardig karakter – erg goed im Frage kon trekken, kon heroverwegen. En die meningen had hij voor zover ik kon inschatten niet zomaar uit bravoure of om je mee om de oren te slaan. Robin was energiek in zijn aanpak, tamelijk onvermoeibaar ook, maar zijn politieke vuur was een slow burner. Hij was steeds, verrassend kalm, sociaal en politiek gedreven. Het lijkt me dat zijn betrokkenheid bij de strijd, en zijn wil om een – radicaal – andere wereld mee te maken juist vanuit die kalme en vriendelijke blik voortkwamen. Want als je de mensen, onze samenleving en wijdere omgeving vriendschappelijk bekijkt, dan moet het anders.

Het Fort komt uit de kraakbeweging voort, of ook wel simpelweg: De Beweging. Door de relatieve onaangepastheid aan maatschappelijke normen, liggen wederzijdse interesse en vriendelijkheid binnen De Beweging – enigszins paradoxaal – vaak aan de oppervlak, maar juist even vaak ook niet. En om iemand te treffen die die eigenschappen zonder bravoure of geschreeuw brengt, dat is bijna opmerkelijk. En als je Robin dan trof, dan was dat misschien wel wennen. Juist dat maakte hem, denken we, zo geruststellend. Een zachte, continue vlam.

In juli 2015 solliciteerde Robin bij het Fort. Zijn sollicitatiebrief vloeide over van enthousiasme en van allerlei activiteiten in zijn studietijd en in en naast zijn werkzame leven die duidelijk aanknopingspunten hadden met waar wij als boekhandel al sinds oktober 1977 al voor staan. Tussen de regels door spraken sporen van zijn interesse in het marxisme, maar tegelijkertijd ook voor het anarchistische gedachtengoed waar onze boekhandel in gespecialiseerd is. En zo kwam Robin voor de eerste keer meelopen om van alles uitgelegd te krijgen. In zomerse kledij, met zijn soepele wandelbenentred, erg keurig een vol half uur voor openingstijd.

Hij trok een groot clipboard uit zijn rugzak en begon druk aantekeningen te maken alsof hij in een collegezaal zat. De mededeling dat alles ook in een digitaal uitgewerkte handleiding stond die altijd ter beschikking was, maakte weinig indruk. Robin slurpte de ins en outs van het boekenvak als een spons op, vroeg de oren van je kop en schreef zijn vingers blauw. Dat was aandoenlijk. Ook omdat hij het niet verkeerd wilde doen. Consciëntieus en liefdevol zijn komt met een bepaalde prijs en kan met onzekerheid gepaard gaan.

Dat heeft Robin niet geremd in het ontplooien van initiatieven. Hij was een van de aanjagers van ons renovatieplan dat begon bij een enorme klussenlijst met achterstallige onderhoudswerkzaamheden. Tussen 2017 en 2021 is zo menige klus gedaan totdat we in feite alles wat enige urgentie had, konden afstrepen van de lijst. Robin was altijd een van de eerste die zich aanmeldde voor klusdagen. Hij heeft heel wat meters afgekwast in het Fort. En de plee gepoetst. En dat tot aan de laatste keer dat hij zich nog naar de winkel kon slepen. Zijn bijbelvaste opvoeding had mogelijk zo haar sporen nagelaten en hij spotte zelf vaak met zijn calvinistische arbeidsethos.

Meer boekinhoudelijk breidde hij – naast de politiek geëngageerde fictie – natuurlijk ook de Black Studies/Black Lives Matter plank uit. Nee, verviervoudigde die. De rubriek staat nu als een huis. Diverse collega’s hebben met veel plezier de door Robin gecoördineerde leesclubsessies bijgewoond en zijn door hem aan het lezen gezet en op weg geholpen in een genre waar ze vaak weinig of niets vanaf wisten. Robin was een natural born teacher. Maar ook hier weer was hij een goede luisteraar en nieuwsgierig naar wat anderen vonden. En met hetzelfde enthousiasme waarmee hij ons wijzer maakte, liet hij zich ook weer dingen uitleggen over andere thema’s.

Dit initiatief van Robin was een van de vele die hij nam danwel aanmoedigde om ook met Het Fort een beetje buiten ons gebruikelijke bekende wereld te treden. Het Fort draait op mensen vanuit de beweging of de scene, maar juist die floreren natuurlijk ook wanneer iemand anders de moeite wil nemen ze weer een ander perspectief te bieden.

En dan wordt iemand ziek, treft de kanker diegene. Er is geen reden om mooi weer te spelen, om net te doen alsof het Leven altijd maar mooi en afgerond is wanneer het einde komt. Hoe betrokken en sociaal Robin ook was, toch heeft hij een levenspad bewandeld dat hem steeds op andere plekken bracht, een wandelaar in diverse zinnen en daarom soms ook alleen lopend. Maar in de laatster maanden heeft hij, ook naar eigen zeggen, ervaren dat velen hem ten diepste hebben gewaardeerd.

Ciao Robin. Je wordt gemist en met liefde herinnerd.