Cleminson onderzoekt de erkenning van de controversiële wetenschap van de eugenetiek in Catalaanse en Valenciaanse anarchistische bladen in het begin van de 20e eeuw. Hij zet de anarchistische voordrachten over seksualiteit, theorieën van degeneratie, erfelijkheid en ziekte, in de context van het ideologische raamwerk van het anarchisme, Europese seksuologie en eugenetica zelf. Op grond van gedetailleerde studie van de tijdschriften ‘Salud y Fuerza’, ‘Generación Consiente’ en ‘Estudios’, suggereert de auteur dat een deel van de anarchisten hun acceptatie van de eugenetische wetenschap baseerde op hun enthousiasme voor de wetenschap als ‘objectieve kennis’ en ‘scientia’ als vorm van culturele overvloed die vitaal was voor hun revolutionaire project.