In “Anarchisme en Organisatie” geschreven in 1897, stelt Errico Malatesta dat organisatie, als een praktijk van samenwerking en soildariteit, essentieel is voor het sociale leven en het nastreven van gemeenschappelilke doelen. Hij benadrukt het belang van anarchistische organisaties die autonomie, onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid aan individuen en groepen toestaan, waarbij hij pleit voor vrije overeenstemming en een morele plicht om beloften na te komen. Malatesta bekritiseert degenen die alle organisaties afwijzen die niet op een lijn liggen met hun doelen, met het argument dat een dergelijke benadering de groei van de anarchistische beweging zou belemmeren. En suggereert dat organisatie een middel kan zijn om gezag te overwinnen in plaats van het te creeren, en dat de sleutel tot het overwinnen van gezag ligt in het groeiende bewustzijn van elk individueel lid.