Van 19 op 20 december 2001 brak er in Argentinië een volksopstand uit waarvoor de bevriezing van banktegoeden de zogenaamde `financiële kraal’, de neoliberale politiek en de corruptie de aanleidingen vormden. De opstand was echter ook de uiting van veel ander ongenoegen: de Argentijnse bevolking is de politiek in het algemeen zat. Onder het motto ‘Laat ze allemaal oprotten, opdat er geen één achterblijft’ nam de massa spontaan de straat over. Een nieuwe etappe in de Argentijnse geschiedenis brak aan die de onderhuidse oppositie en nieuwe vormen van verzet zichtbaar heeft gemaakt: zoals de wegblokkades, buurtvergaderingen, ruilbeurzen en de zogenaamde `escrache’: zwartmaak campagnes tegen gehate bestuurders, politici en bedrijfslieden. Deze nieuwe vormen van verzet verwerpen niet alleen het huidige politieke systeem, maar openen ook nieuwe wegen van sociale participatie, zonder haast, zonder machtscentra, zonder dogmatische doeleinden en ver verwijderd van de dynamiek van de verovering van de macht. Het `Colectivo Situaciones’ doet aan de hand van korte verhalen, kronieken, theoretische artikelen en interviews een interessante poging om een theoretische analyse van de ontwikkelingen te maken. Op een kritisch solidaire wijze willen ze eraan bijdragen dat deze opstand niet verwaterd of wordt ingepalmd, maar dat juist nog fundamenteler de heersende maatschappelijke orde omver gegooid wordt en niet opnieuw vervangen door meer van hetzelfde of dat autoritaire en bureaucratische trekjes de overhand krijgen.