1978. Het sloopwerk in de Nieuwmarktbuurt ten behoeve van de metro is gedaan. Het is het jaar dat Martijn van der Molen het huis betrekt dat de slopers om raadselachtige reden hebben laten staan. Ze zal er tot 1995 wonen. In achttien min of meer op zichzelf staande verhalen vertelt zij – met een scherp oog voor detail – over het leven van een jonge alleenstaande moeder en haar dochter in een kraakpand. Een leven in een van de oudste delen van Amsterdam, te midden van oorspronkelijke bewoners, kunstenaars, junks en idealisten; een leven dat menig maal de stoutste fantasieën te boven gaat.