Das Jahr danach beschrijft het jaar na de Duitse hereniging, die de Duitsers zich lieten aansmeren ‘zoals bejaarden die zich op een busreis een reuma-deken aanschaffen’. Uit de verbittering over de eigen stommiteit ontstond het nieuwe Duitse nationale bewustzijn. Pohrt analyseert het ‘Golfkriegspazifismus’, de vervolging van buitenlanders en de ‘Serbienfeldzug’ op de van hem bekende wijze: scherp, humoristisch en provocerend.