Literatuurstudie over het anarchistische karakter van de sociale revolutie die in het begin van de Spaanse Burgeroorlog plaatsvond in delen van Spanje. De auteur pleegde leentjebuur bij een groot aantal bekende studies over deze periode zonder met echt nieuwe analyses te komen of met nieuw bronnenmateriaal op de proppen te komen. Zijn centrale stelling is dat de strijd tegen Franco niet enkel een antifascistische oorlog was, maar ook en met name een sociale revolutie. Deze revolutie wordt door hem met name toegeschreven aan de CNT (Nationale Confederatie van Arbeid) en de FAI (Iberische Anarchistische Federatie). Dit is opmerkelijk en in zekere zin zelfs volstrekt achterhaald, aangezien de CNT deelnam aan de landelijke republikeinse en de Catalaanse regionale regering en zich een hoop bepaald niet anarchistische maatregelen door de strot liet duwen. De passiviteit en meegaandheid van de CNT-leiding waren er in de loop van 1937 de oorzaak van dat de Spaanse Communistische Partij (PCE) aan invloed won en samen met de andere gematigde en reformistische krachten de sociale revolutie de nek om wist te draaien. Binnen de FAI waren wel radicalere stromingen die zich met woord en daad hebben verzet tegen het terugdraaien van de revolutie en het militariseren van het leger. Saña gaat uitgebreid in op het functioneren van zo’n 1600 in zelfbeheer gerunde bedrijven. Maar daar gaat ook het begin jaren zeventig verschenen (zeer gedetailleerde maar saaie) boek van Jacques Giele over. Niets bijzonders deze samenvatting van andermans studies.