Kort na de Eerste Wereldoorlog, in de periode van de zogenaamde Weimar-Republik, werd Duitsland getroffen door een golf van aanslagen tegen sociaal-democratische persoonlijkheden. De meeste van deze aanslagen kwamen uit extreem rechtse hoek. Het was in feite een vroeg twintigste eeuwse versie van de `strategie van de spanning’ die het politieke klimaat rijp moest maken voor de Ehrhardt-Putsch waarmee rechts weer in het zadel zou komen.