De auteurs verkennen de verbanden tussen rampen, hulpverlening, ontwikkeling in de context van de voortschrijdende globalisering, de vrije markt ideologie van de geïndustrialiseerde naties en de opkomst van nieuwe vormen van kolonialisme. Ze stellen dat er allerlei verborgen politieke drijfveren zijn die de reden vormen voor het verlenen van humanitaire hulp. Deze stelling wordt onderbouwd aan de hand van case studies over Somalië, Kenia, Soedan, Mozambique, Ruanda, Afghanistan en Azerbeidzjan.