Somalië… zeventien jaar… zijn vader doodgeschoten… per boot hals over kop gevlucht … 88 mensen verdrinken … ook zijn vrienden. Zijn stem trilt. Ik zie de pijn in zijn ogen, maar hij wil er over praten… het helpt tegen de chaos in zijn hoofd. Het zijn pubers. Gewone, maar bijzondere pubers. Pubers met een rugzak. Ze zijn gevlucht voor hun leven. Vanuit het Midden- en Verre-Oosten of Noord-Afrika. Een barre tocht met een gammel, overvol bootje, te voet, in een volgepropte vrachtwagen. Vaak moederziel alleen. Zo zijn ze uiteindelijk in Nederland terechtgekomen. Moe maar dankbaar; hun hele bezit in een grote rugzak. Met de vreselijkste beelden op hun netvlies, met heimwee naar hun vaderland, met zorgen om het thuisfront komen ze in de schoolbanken terecht. De middelbare school voor vluchtelingen. Daar gaan ze met veerkracht en hoop hard aan het werk voor hun nieuwe toekomst. Met vallen en opstaan. En daar vinden ze een luisterend oor voor al die heftige maar ook ontroerende verhalen en een arm om hun schouders.