In 2011 verscheen ‘Een zwarte vrijstaat in Suriname; De Okaanse samenleving in de 18e eeuw’. Het vertelt de geschiedenis van slaven die in de achttiende eeuw de plantages ontvluchtten om diep in het regenwoud, in het zuidoosten van Suriname, een nieuwe samenleving op te bouwen. Deze Marrons, zoals de ontsnapte slaven werden genoemd, sloten in 1760 een vredesverdrag met de planters. Zij noemden zich Okanisi. Hier, in dit tweede deel van deze historie, wordt verslag gedaan van de gebeurtenissen zoals die zich na 1800 afspeelden in de onafhankelijke gemeenschappen van Okaanse Marrons. Het is een bewogen geschiedenis van profetische bewegingen, heksenvervolgingen, en de opkomst van een eigen, inheemse, kerk. Al deze voor buitenstaanders exotische gebeurtenissen speelden zich af in een samenleving die hecht was geïntegreerd in het economische leven van de Guiana’s. In de twintigste eeuw vinden de eerste grote botsingen plaats tussen de Okanisi en het koloniale en postkoloniale bestuur van Suriname. Soms ging het om een staking die het economische leven van de kolonie dreigde te verlammen; later, eind jaren tachtig, toen Suriname onafhankelijk was, zorgde de opstand van enkele honderden Okaanse jongeren, en de gedoogsteun van de bevolking, voor een kritieke situatie in de jonge republiek. In deze eeuw zijn het voornamelijk conflicten over het behoud van het oude grondgebied, en zijn natuurlijke hulpbronnen, die de oude vrijstaat bedreigen.