In liberale politiek fungeert fascisme vaak als spookbeeld, als vermeende reactie op een al even imaginair ‘politiek correct links’. Tegelijk is witte woede de dynamische factor binnen liberale electorale politiek. Politiek draait daarmee om de identificatie van mensen die harder genaaid worden. In zijn lezing wil Schinkel duidelijk maken dat fascisme een naam is voor deze historisch specifieke dynamiek binnen liberale politiek. Daarin bestaat een open horizon op rechts, waardoor politieke posities telkens naar rechts verschuiven, en politieke partijen steeds claimen: zij zijn erger, zij zijn de echte fascisten. Maar fascisme, als horizon van liberale politiek, is ondertussen de dynamiserende kracht van de liberale orde. Dat wil zeggen dat fascisten hun programma realiseren vóórdat ze aan de macht zijn