rouwen zijn boos, en ze hebben er alle reden toe. Ze worden onderbetaald, tegengewerkt, gekleineerd en zijn overwerkt. Assertieve vrouwen worden weggezet als krengen, expressieve vrouwen als emotioneel. Heeft een vrouw een mening, dan kan ze die beter voor zich houden. En als een vrouw daadkracht toont, moet ze er wel bij glimlachen. Vrouwen zijn even vaak boos als mannen, maar er zijn grote verschillen in hoe zij daarmee omgaan en hoe anderen erop reageren. Veel vrouwen onderdrukken hun boosheid, met soms grote nadelige psychische en fysieke gevolgen. Maar, stelt Soraya Chemaly in dit vlammende boek, boosheid is een krachtig middel voor verandering. Ze analyseert thema’s als eigenwaarde, pijn, zorg, angst, stilte, ontkenning, gender en diversiteit en legt uit waarom het bevrijdend is boosheid als kracht te onderkennen en ernaar te handelen. In tegenstelling tot wat zelfhulpboeken over ‘woedebeheersing’ en ‘loslaten’ doorgaans stellen, is woede de belangrijkste bron die vrouwen hebben. Een scheppende kracht, het beste middel tegen onderdrukking.