Deze surrealistische novelle van Benjamin Péret ontstond grotendeels in 1924, het jaar van verschijnen van het Surrealistisch manifest van André Breton. Delen verschenen in tijdschriften als La révolution surréaliste. In zijn huidige vorm verscheen het voor het eerst in boekvorm in 1949. Talrijke teksten van Péret uit de jaren twintig moesten, mede dankzij de censuur, tot na de Tweede Wereldoorlog wachten op publicatie. Naar de getuigenis van Péret was Het galante ooilam van begin tot eind het resultaat van écriture automatique (automatisch schrijven), dat wil zeggen dat hij geen bewuste controle over de inhoud van het verhaal heeft uitgeoefend. Het resultaat is een duizelingwekkende opeenvolging van gebeurtenissen in een grillig ‘web van onwaarschijnlijkheden’. De verbeelding is onophoudelijk in beweging, met een ongebreidelde, bitse fantasie die de lezer van de ene zin naar de andere voert naar het onverwachte en ongewone, het komische en humoristische. Vertaling en nawoord John Fenoghen.