De bundel is een bildungsboeket van excentrieke excessen, zelfoverschatting, verstild leed, politieke woede en de angst voor de almaar vervagende toekomst van de bijna blinde dichter. Soms neurotisch, dan weer psychotisch bewandelt Van Lenteren de grens tussen alles wat het leven in de weg staat en het leven zelf, als een postmoderne Dante op zoek naar de vervleselijkte poëzie.