Niet alleen een ontmaskering van de zogenaamd “linkse” Céline, schrijver van “Reis naar het einde van de Nacht” als een reactionaire klootzak, die al in 1928 de methoden van groot-industrieel Henry Ford aanprees en zich in de jaren dertig ontpopte als notoir antisemiet (zie ook H.E. Kaminski, “Céline en chemise brune”, uit 1938). Bounan plaatst het fenomeen Céline, samen met zijn aanhang, in het kader van de grote geschiedsvervalsingen die onze twintigte eeuwse geschiedenis teisterden, zoals de “Protocollen van de Wijzen van Zion”, en het “Revisonisme”, en maakt duidelijk welke “Orde” hiermee gediend wordt, dankzij de – voorgewende of soms zelfs authentieke – naïviteit van “links”.