Vidal heeft zopas een uitstekend boek gepubliceerd: ‘De erfzonde van Israel. De verdrijving van de Palestijnen herzien door de Israelische ‘Nieuwe Historici’. Drie mythen over de verdrijving van de Palestijnen in 1948. ‘Naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van de staat Israel’, zegt Vidal, ‘maakte de Israelische staatstelevisie de documentaire “T’kuma” (Renaissance).’ In deze 22-delige reeks werd ook enige aandacht besteed aan de standpunten van de ‘Nieuwe Historici’ (Simha Flapan, Avi Schlaim, Benny Morris, Ilan Pappé, Tom Segev), die belangrijk onderzoek hebben verricht naar de verdrijving van naar schatting 900.000 Palestijnen in 1948, met andere woorden naar de oorzaken van het Palestijnse vluchtelingenprobleem. ‘T’Kuma’ zorgde voor een storm van verontwaardiging. De Israelische minister van Cultuur, Limor Livnat, ondernam zelfs stappen om de serie te laten verbieden. Wat haar niet lukte. ‘De reeks ‘T’Kuma’ heeft in ieder geval tot resultaat dat er op dit ogenblik in Israel een publiek debat is – in de kranten, op de radio, op televisie – over de verdrijving van de Palestijnen in 1948′, merkt Vidal op. ‘Vroeger was dit een debat onder specialisten. De stellingen van de ‘Nieuwe Historici’ werden bediscussieerd in gespecialiseerde tijdschriften, die door een paar honderd mensen werden gelezen. Maar nu is er eindelijk een openbaar debat over wat de Palestijnen is aangedaan in 1948. Het boek heeft alvast twee verdiensten. Het toont aan dat er onderzoek is verricht, waardoor officiële Israelische propaganda over de verdrijving van de Palestijnen in 1948 met strikt wetenschappelijke methoden wordt weerlegd. Ten tweede illustreert Vidal dat de ‘Nieuwe Historici’ in Israel heel vaak tot dezelfde conclusies komen als Palestijnse auteurs, die – twee tot drie decennia eerder – de ‘grote Palestijnse catastofe’ hebben beschreven: Sami Hadawi, Elias Sanbar, Walid Khalidi, Rashid Khalidi, Edward Said, Ibrahim Abulughod en anderen.