Nederlandse militairen richtten begin 1947 een gigantische ravage aan op het Indonesische eiland Sulawesi. Gedurende vier weken trokken toepen van het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger en de Koninklijke Landmacht over een deel van het eiland heen en executeerden daar ongeveer 1.500 Indonesische burgers. Talloze dorpen gingen in vlammen op en voedselvoorraden werden vernietigd. Alles in een poging om een opstand tegen de Nederlandse koloniale overheerser de kop in te drukken. Hoewel de executies volkomen illegaal waren, is er nooit niemand bestraft voor al het geweld. Zeventig jaar na dato vertellen Indonesische overlevenden van de moordpartijen hun indrukwekkende verhaal. Zo verloor Abdoel Majid zijn eenjarige zusje aan de hongerdood nadat de militairen alle voedselvoorraden in zijn dorp verbrandden. De oude vrouw Saniasah moest als kind toekijken terwijl de mannen uit haar dorp eerst werden mishandeld en daarna één voor één werden doodgeschoten. Weduwe Tari ging zelf in een berg bebloede lijken op zoek naar het lichaam van haar vermoorde man. De verhalen van overlevenden laten zien dat de Nederlandse militairen nog wreder te werk gingen dan al gebleken is uit eerder historisch onderzoek. Bovendien blijken er op meer plaatsen executies voltrokken te zijn dan tot nu toe bekend was. In ‘Massaexecuties op Sulawesi’ reconstrueert Manon van den Brekel de periode waarin Nederlandse militairen 1.500 Indonesiërs doodden. Aan de hand van interviews met overlevenden op Sulawesi laat zij zien wat zich daar in die vier weken afspeelde. Het relaas van deze mensen wordt ondersteund door documenten uit Nederlandse archieven.