Het fascisme werd de Duitsers niet opgelegd als een vreemde kracht, maar ontwikkelde zich in de cultuur. De fascistische denkbeelden werden ook na W.O.II verder ontwikkeld (en niet aleen in Duitsland). Het “faschisierte” beeld duikt in steeds andere variaties en vermommingen weer op, niet alleen in rechtse kringen maar overal in de maatschappij. Deze integratie in de maatschappij maakt het zo moeilijk om er een radikale kritiek, het analytische beeld van het fascisme, tegenover te stellen. Op zoek naar de voorwaarden, waaronder het populaire beeld van het fascisme, verder kan leven in de populaire kultuur worden o.a. ook Amerikaanse speelfilms (Schindler’s List, Holocaust) onder de loep genomen.