In ‘Niemand wil ze hebben’ beschrijft Linda Polman de energie, creativiteit en financiële middelen die Europese landen investeren in hun War against Migrants – of het gelukszoekers zijn, of ‘bona fide’ vluchtelingen. Polman begint haar verhaal in 1938, bij de Conferentie van Evian aan het Meer van Genève, waar Europa de fundamenten voor zijn aanpak metselde. Daarvandaan neemt zij de lezer mee op een verbazingwekkende reis, dwars door de Koude Oorlog, naar de gigantische Afrikaanse vluchtelingkampen van de UNHCR, Europa’s hondstrouwe bondgenoot in deze oorlog, via veilige enclaves bomvol vluchtelingen en Europa’s bunga bunga deals met kolonel Khadaffi en de koning van Marokko, naar hotspot Lesbos in Griekenland. Onderweg ontmoeten de lezers onder meer ‘IDP’s’, ‘refugees in orbit’, Zambiaanse blauwhelmen, hulpverleners, asielfraudeurs en een rotzooiende Rotterdamse mensensmokkelaar, zijn pitbull aan de voet. Tachtig jaar vluchtelingenbeleid en Europa is nog geen stap dichterbij zijn doel.