Klein is een activistische journaliste die deel uitmaakt van de anti-globaliseringsbeweging. Door de gewone pers is haar boek `No logo’ tot bijbel van deze beweging uitgeroepen, wat uiteraard belachelijk is, aangezien deze `beweging’, voor zover je van één beweging kan spreken, allang vorm had gekregen en haar eerste wapenfeiten op haar conto had bijgeschreven ver voordat dit boek was verschenen. Klein valt het moderne internationale kapitalisme aan door haar boegbeeld het beeldmerk op de korrel te nemen. Jeugd- en tegencultuur worden in toenemende mate en steeds sneller door de commercie ingepalmd. Klein schrijft: “Elke beweging die louter vecht voor betere `sociale spiegels’ zal uit uiteindelijk het slachtoffer worden van zijn eigen narcisme”. Klein vestigt haar hoop op de huidige anti-globaliseringsbeweging, die zich tevens bezig houdt met het zwartmaken van merknamen, middels acties tegen o.a. Shell, Nike, Adidas, enz. De beweging lijkt ergens te schipperen tussen hervormingen in kapitalistische arbeids- en kapitaalverhoudingen en een ongearticuleerde neiging tot pleiten voor nationaal kapitalisme (met name vanuit kringen van vakbonden en `linkse’ partijen en ngo’s). Losse gelegenheidscoalities van ideologisch tegengestelde stromingen en organisaties komen tot stand en vallen weer uit elkaar. Vluchtigheid regeert de campagnes, maar Klein wil het nog niet echt onder ogen zien. Klein is, zonder het zelf te willen, tot `logo’ van de anti-globaliseringsbeweging gebombardeerd en daarmee zijn zij en haar boodschap al min of meer ingekapseld en ontkracht. In plaats van dat men bezig is zijn/haar eigen samenleving vorm te geven, reageert men met de regelmaat van de klok zijn/haar frustraties af tijdens de elitaire onderonsjes van WTO, Wereldbank. Eindelijk een Nederlandse editie, met een speciaal toegevoegde epiloog.