Het pacifisme, als de ideologie van de vreedzame politieke actie, die belooft dat men de harde werkelijkheid van de huidige (staats)macht te boven kan komen zonder geweld te gebruiken, wordt hierin bekritiseerd als “in vele opzichten een contra-revolutionaire beweging die de status quo verdedigt en versterkt die zij beweert te bestrijden”. Een essay van Mike Ryan is eraan toegevoegd waarin hij antwoordt op de stellingen van Ward Churchill en deze verder uitwerkt in verband met de omstandigheden in Canada. Met een inleiding van Ed Mead, die zelf 18 jaar gevangenisstraf achter de rug heeft voor gewelddadig verzet: “Ik zie mezelf als iemand die het middel van revolutionair geweld onjuist heeft aangewend in een tijdperk waarin het gebruik ervan niet geschikt was. En mijn kameraden en ik hebben daarvoor een verschrikkelijke prijs moeten betalen.” Toch ziet hij evenals Churchill het al of niet gebruiken van geweld als een tactische en niet als een strategische kwestie. Helaas bekijkt hij alles vanuit de evenmin onomstreden ideologie van het leninisme, die bijvoorbeeld de machtsgreep van Castro in Cuba als een “revolutionaire overwinning” ziet.