Chomsky duikt ditmaal op de recentste verschijningsvorm van het kapitalisme: het neoliberalisme. Hij bekritiseert de toenemende macht van internationale concerns die zonder rekening te houden met sociale of ecologische gevolgen, hun drang naar winstmaximalisatie botvieren, daarbij aan alle kanten terzijde gestaan door de overheden van de diverse landen. Hij staat stil bij het effect van de beleidslijnen die zijn ontwikkeld in verdragen en organisaties zoals NAFTA, WTO, MAI en het IMF, en gaat in op het verzet dat hier wereldwijd tegen georganiseerd wordt. In Chomsky’s visie kan sociaal activisme de omstandigheden creëren waarin mensen burgers zijn en niet louter consumenten, waarin democratie geherdefinieerd kan worden als een globale beweging en niet als een globale markt.