Antonio Negri, filosoof en theoreticus van de Italiaanse “autonomia” beweging verklaart in dit boek zijn vrijwillige terugkeer vanuit ballingschap in Frankrijk naar de Italiaanse gevangenis. Hij ziet het als een offensieve ondersteuning ten behoeve van de amnestie van honderden activisten, die sinds de zeventiger jaren in de bak zitten. Daarnaast verfijnt hij zijn theorieën aan de hand van Spinoza, Foucault, Deleuze en Guattari’s filosofie en theoretische maatschappijkritieken ten opzichte van de begrippen immateriële arbeid en productieve biopolitiek. In zijn theoretische notities verwijst hij regelmatig naar actuele conflicten als de opstanden in Chiapas en het verzet van de sans-papiers beweging in Frankrijk.