Van april 1999 tot februari 2000 vond op de universiteit van Mexico-Stad de langste staking uit de geschiedenis van de Latijnsamerikaanse universiteiten plaats. In onderhavige bundel wordt deze geschiedenis nader belicht, waarbij meer analyserende artikelen worden afgewisseld met interviews met een groot aantal studenten. De staking was gericht tegen de voorgenomen verhoging van de collegegelden en verdedigde het openbaar en gratis onderwijs als sociaal recht. De stakers verzetten zich tevens tegen de commercialisering van de universiteiten, `de afstemming op de markt’ van de aangeboden studies. De universiteitsleiding en de regering beriepen zich erop dat zij zich moesten conformeren aan de voorschriften van de Wereldbank en het IMF. Daarmee keerde het protest zich ook tegen het neoliberalisme dat veranwoordelijk werd gehouden voor deze ontwikkeling. De overheid probeerde de studenten te verdelen door hen onder te delen in gematigden (`moderados’) en radicalen (`ultras’). De laatsten werden gepresenteerd als aanhangers van de gewapende strijd die broedplaatsen zouden vormen van guerrillalegers als het EPR en het ERPI. Radicale leiders kregen te maken met intimidatie en in enkele gevallen zelfs ontvoering of mishandeling. Met een militaire operatie op de campus werd deze nieuwe, zich met de Zapatistas identificerende beweging, voorlopig de kop ingedrukt. Het wachten is op de volgende stakingsgolf.