De waarheid is uit de mode, politici en media gooien ze te grabbel en de postmoderne wetenschapper houdt zich bezig met relativeren, beweert Norris. Zelf probeert hij de waarde van Waarheid in de filosofie en andere wetenschappen te rehabiliteren door het verlorengegaan verschil tussen concept en metafoor te herstellen en betoogt hij verder dat zelfs een theoretisch diskurs heel reale konsekwenties kan hebben, vooral in politiek en ethiek. Het debat over waarheid is z.i. scheef geraakt door de wijdverspreidde (en typisch postmoderne) misvatting dat waarheids-claims altijd gepaart gaan met veronderstelde of autoritaire pogingen om andere zienswijzen de mond te snoeren. In tegendeel, zo Norris, niets is verlammender of dogmatieser dan een relativisme dat geen gemeenschappelijke ware kriteria erkent voor een betekenisvolle of verantwoordelijke diskurs.