De journaliste Maxi Wartelsteiner schrijft het levensverhaal van S. op. Langzaam breekt zijn wantrouwen, haalt hij de herinneringen op aan het KZ Gross-Rosen, waar de nazis hem in een steengroeve lieten werken en hij tot twee keer toe met tyfus werd geinfecteerd; herinneringen aan vrienden en kameraden met de roze driehoek die het niet overleefden. In de lagerhierarchie stonden de “schwulen Arschlöcher” immers helemaal beneden en iedere krimineel had een betere positie dan hun. 1944 werd S. alsnog voor het leger gerekruteerd door een SSer die hoogst verbaasd is dat een gevangene met zo’n laag registratienummer nog leeft en met het eind van de oorlog beland hij in een russisch krijgsgevangenenlager. Het boek beschrijft ook het taboe dat in de DDR op homoseksualiteit ruste, ook daar werd ze voornamelijk als een ziekte beschouwt en onderdrukt.