Al vroeg in de jaren twintig ontstonden er in de VS bewegingen die ijverden voor een verbetering van de situatie van de Amerikaanse zwarten. Al in die tijd werden deze vroege zwarte activisten met argusogen gevolgd door diverse Amerikaanse geheime diensten. Infiltranten en informanten, die tot doel hadden de bewegingen van binnenuit uit te hollen, werden de bewegingen ingesluisd. De jonge J. Edgar Hoover zag in deze zwarte militanten – panafrikanisten, Marcus Garvey-aanhangers, radicale vakbondsleden en mensenrechtenactivisten – een communistische samenzwering en een bedreiging voor de nationale veiligheid en de blanke suprematie. De opgedane kennis was een goede voorbereiding op de tactieken die in de jaren zestig en zeventig uit de kast zouden werden gehaald tegen aanhangers van de Black Pantherbeweging en radicale studentenorganisaties.