De Amerikaanse politiek-filosoof Murray Bookchin (1921-2006) is een van de belangrijkste politieke denkers van de 20e eeuw. Bookchin geeft een belangrijke aanzet tot vernieuwing van de anarchistische theorie. Hij geeft aan hoe de fundamentele ecologische, sociale, economische en politieke problemen van nu opgelost moeten worden. De problemen van klimaatverandering, uitputting van hulpbronnen en ernstige milieuvervuiling, zijn een logisch en direct gevolg van de onbeperkte groei van de kapitalistische economie. In de uitbuiting van de natuur zie je een rechtstreekse parallel met de uitbuiting van de ene mens door de andere. Hij noemt zijn ideeën ‘sociale ecologie’. Hij gaat uit van respect voor de natuur en erkenning van de complexiteit van natuurlijke processen. We moeten de maatschappij baseren op onderlinge samenwerking en wederzijdse hulp en de sociale, economische en politieke systemen op een niet-hiërarchische wijze inrichten. Dat wil zeggen decentraliseren, lokaal bestuur en organisatie op ‘menselijke schaal’ zodat de mens zich als politiek actief wezen kan ontwikkelen en actief betrokken is bij politieke besluiten en beleid. De inleiding van Marius de Geus bevat een biografie en een samenvatting van Bookchins ideeën. Roger Jacobs licht toe hoe Bookchin’s ‘sociale ecologie’ de basis is van het ‘democratisch confederalisme’, dat de Koerdische activist Abdullah Öcalan propageert. In de Koerdische regio’s van Rojava en Bakur wordt er momenteel aan gewerkt deze ideeën in praktijk te brengen. Daarbij ligt de nadruk op besluitvorming van onderaf en gelijkheid van man en vrouw.