De politieke betrokkenheid van jongeren in het Nederland van de eenentwintigste eeuw verschuift steeds meer van de parlementaire arena naar de straat, het internet en andere plekken die vaak niet direct als politiek worden gezien, maar wel degelijk politieke betekenis hebben. Jongeren gaan maar mondjesmaat naar de stembus en politieke partijen trekken minder leden aan. Deze verschuiving lijkt op een proces van depolitisering, maar is het niet. Diverse, street-wise jonge mensen zijn in hun dagelijks leven wel degelijk bezig met maatschappelijke verandering. Ze hebben weinig vertrouwen in de overheid, maar nemen zelf het heft in handen. In haar onderzoek naar nieuwe vormen van politiek heeft Kaulingfreks veel aandacht voor jongeren van kleur en jongeren met een migrantenachtergrond, omdat zij zich het meest afkeren van de traditionele politieke praktijk, waarin ze zich niet herkennen. Tegelijkertijd vormt juist deze groep een hedendaagse voorhoede als het gaat om alternatieve vormen van maatschappelijke betrokkenheid. In Straatpolitiek brengt Kaulingfreks deze nieuwe vormen van politiek in kaart. Jonge mensen die niet in het plaatje van de goede burger passen krijgen volgens Kaulingfreks moeilijk toegang tot de institutionele politiek. Zij laten op onorthodoxe wijze van zich horen omdat ze binnen de gevestigde kaders van het maatschappelijke en parlementaire debat geen recht van spreken hebben. Kaulingfreks laat deze ontwikkeling zien aan de hand van vele recente voorbeelden, zoals de rellen in de Schilderswijk naar aanleiding van de dood van Mitch Henriquez, protesten tegen Zwarte Piet en kraakacties van vluchtelingen. Straatpolitiek biedt inzicht in uiteenlopende buitenparlementaire initiatieven en een eigentijds engagement dat van onderop, en tegen de draad in wordt ontwikkeld.