Meer bestraffen. Dat is de laatste jaren het credo van het strafrechtelijke beleid geworden. En dat heeft niets te maken met het tweeluik ‘misdaad en straf’ maar wel met een nieuw beleid van sociale onzekerheid, gebaseerd op economische deregulering en vermindering van sociale hulp. In het kader van deze neoliberale machtsgreep krijgt de gevangenis haar oorspronkelijke rol terug: een weerspannige bevolking doen plooien naar de heersende economische en morele orde.
Gebouwd op de ruïnes van de welvaartsstaat ontstaan zo de strafstaat. De strijd tegen de criminaliteit wordt het scherm waarachter de nieuwe sociale kwestie wordt verhuld: de veralgemening van onzekere loonarbeid en de impact daarvan op de leefruimte en op de overlevingsstrategieën van het stadsproletariaat.

Tweede druk, met een nieuw hoofdstuk over het theoretisch kader waarbinnen de neoliberale staat de sociale onzekerheid vormgeeft.

‘Wacquant legt het Amerikaanse strafrechtelijke beleid, met onder meer de zerotoleran-cebenadering, die ook hier navolgers vindt, onder het fileermes.’ – Rik Van Cauwelaert, Knack