“Op een middag toen de bloemen gleufhoeden droegen en de ogen voor de dagelijkse beul hadden afgesloten schreden wij voorwaarts met krakende schoenen die hun gouden tanden lieten zien”. De bovenstaande dichtregels van Jan Bervoets zijn in deze nieuwe bundel opgenomen. Zo roepen zijn surrealistische gedichten ook hier weer beelden op die de dagelijkse werkelijkheid verstoren en nieuwe vergezichten openen.