Dekolonisatie betekent niet meer wat het ooit betekende. Waar oorspronkelijk het ontsnappen aan westerse politieke en economische controle werd bedoeld, is de betekenis van de term tegenwoordig een stuk minder eenduidig. Vaak wordt het woord slechts gebruikt om iemands eigen ‘morele zuiverheid’ of ‘authenticiteit’ mee aan te duiden; het onderdrukt Afrikaans gedachtegoed en ontkent Afrikaanse soevereiniteit. Olúfẹ́mi Táíwò keert zich tegen de haast willekeurige toepassing van de term ‘dekolonisatie’, niet alleen in literatuur, taal en filosofie, maar ook in sociologie, psychologie en de zorg. Hij stelt dat de ‘dekolonisatie-industrie’ een serieuze bedreiging vormt voor Afrikaanse denkers en wetenschappers. Culturele dekolonisatie is een ongegrond en onrealistisch concept dat er blind voor pleit de gevestigde orde omver te stoten zonder een alternatief te bieden. Bovenal ondermijnt de beweging uiteindelijk haar eigen doel: de ‘dekoloniseerders’ negeren en infantiliseren de huidige Afrikaanse denkers, en leggen hun hun eigen waarden op. Tegen dekolonisatie is een fel maar gedegen pleidooi voor een modern, open en competent Afrika, tegen de heersende starre, antiwesterse sentimenten. Olúfémi Táíwò (1956) is een Nigeriaanse filosoof en doceert Afrikaanse politieke filosofie aan Cornell University.