De geschiedenis van een staking “die begon de dag na driekoningen en eindigde op 3 maart in een bloedbad”, in 1976, enkele maanden na de dood van Franco. Zij werd bekokstoofd door verschillende groepjes uit de metaal, de bouw, de grafische beroepen, enz. die eind 1975 clandestien bij elkaar kwamen in de bergen en elementaire eisen formuleerden als enige loonsverhoging en een veertigurige werkweek. Het bijzondere eraan was echter hun unitaire organisatie; er werd geen onderscheid gemaakt naar beroep of industrietak, zoals bij de vakbonden. Zij verwierpen alle organisatievormen tot dan toe om manipulatie van welke politieke groepering dan ook te voorkomen en stelden de arbeidersklasse centraal: “Wij waren trots en overtuigd dat de arbeidersklasse de maatschappij zou veranderen.” De algemene vergadering was de enige macht die zij erkenden. Zij stonden aan het begin van de beweging van de ‘asambleas generales’ die in heel Spanje, in de fabrieken en arbeidersbuurten, in ziekenhuizen en kantoren, op scholen en in theaters de honger naar echte democratie tot uitdrukking brachten. Op 3 maart schoot de politie met scherp in een menigte die zich in een kerk verzameld had. Er vielen vier doden en vele gewonden. In deze brochure vertellen arbeiders die dit alles hebben meegemaakt hoe zij terugdenken, wat hun zwakheden waren, waardoor de repressie kon toeslaan, hoe de beweging zich kon institutionaliseren en hoe de vakbonden en partijen hun greep erop konden terugkrijgen. Met een uitgebreide chronologie, documenten en een CD met opnamen uit de kerk waar de schoten vielen en tijdens de begrafenis van de slachtoffers.