Koenen maakt aan het eind van de twintigste eeuw de balans op van een kleine eeuw communistische systemen. Volgens hem zijn die historische experimenten allemaal uitgelopen op “zuiveringsutopieën”. De productie van de `nieuwe mens’ ging gepaard met mensonterende vernederingen, marteling, standrechtelijke executies, paranoïde willekeur, straf- en werkkampen die gericht waren op het levenslang temmen of in veel gevallen doden van openlijke en vermeende politieke tegenstanders. De universaliteit van de terreur maakte de communistische systemen tot één van de ergste totalitaire systemen. Tot slot beantwoordt de auteur de vraag wat de communistische systemen nu eigenlijk opgeleverd hebben. Als je dat antwoord wilt weten moet je het boek lezen.