De koers van de bevolkingspolitiek tekent zich duidelijk af sinds de jaren 90 en vooral sinds de wereld-bevolkingsconferentie in Caïro 1994. Daarbij gebruikt het establishment een jargon dat is gejat van de vrouwenbeweging. Een voorbeeld is het begrip ’empowerment’: vrouwen halen de kracht uit zichzelf, nemen de macht over hun omgeving, onafhankelijk van programma’s vanuit de staat of ontwikkelingsbeleid. Welke feministische betekenis heeft empowerment en hoe is het verworden tot onderdeel van de bevolkingspolitiek? Een strategie van de overheid tegenover de bevolking die door feministen en andere critici ontmaskerd is als geweld tegen vrouwen, als patriarchale heerschappij over het vermogen tot baren van de vrouwen. Die politiek wordt ook in verband gebracht met de huidige gen- en biotechnologie. Ook de rol van niet gouvernementele organisaties komt aan de orde. Deze laatste dragen vaak een nobel doel in het vaandel, maar door hun methodes dragen zij vaak juist bij aan de versterking van de patriarchale staat, met alle bevolkingspolitieke gevolgen vandien.