In het najaar van 1797 verschenen deze twee satirische romans van de hand van Paape (voor zijn levensbeschrijving zie de beschrijving van de `Bataafsche Republiek’). De vorm die hij koos was een bewuste keuze om zijn kritiek op de republikeinse staatsmannen op literaire wijze te kunnen spuien. Beide vertellingen zijn een aanklacht tegen de kleinzieligheid, bekrompenheid en het laten prevaleren van het eigenbelang door de bestuurders van de Bataafsche Republiek. De drang naar persoonlijk gewin had zich vermomd en ging getooid met een revolutionair masker. Paape ontmaskert in deze satires de ware drijfveren van de nieuwe opkomende regentenklasse in het toenmalige Nederland.