Ruim een half jaar werkte ik als vrijwilliger in de noodopvang voor vluchtelingen in de Amsterdamse Havenstraat. Ik gaf er Nederlandse les en hielp bij praktische zaken als het ontbijt en de was. De mensen die ik tot dan toe op televisie als massa’s voorbij had zien komen, stonden nu in levenden lijve voor me. Ze veranderden van anonieme figuranten in grappige, slimme, gestreste, hulpvaardige individuen. Dat, en alles wat er in de noodopvang gebeurde, vond ik zo bijzonder, dat ik het ben gaan opschrijven. Met ‘Wachtkamer Havenstraat’ geef ik vluchtelingen een gezicht. Ik vind het belangrijk dat meer mensen kennismaken met vluchtelingen, ook al is het op papier. Als meer mensen vluchtelingen zien als personen, als individuen, draagt dat zeker bij aan minder haat en meer begrip voor deze ‘nieuwe buren’. De tekeningen zijn gemaakt door Habtom Weldemichael, die ook in de Havenstraat gewoond heeft.