De Engelsman Stuart Christie was in de jaren zestig wereldwijd bekend. Hij werd in Spanje opgepakt toen hij op een missie van het ondergrondse anarchistische verzet (tegen het Franco-regime) het land binnenkwam met een rugzak vol kneedbommateriaal en tot een lange gevangenisstraf veroordeeld. Door veel druk vanuit het buitenland kwam hij vrij. Christie bleef zich na zijn vrijlating vanuit Engeland intensief inzetten voor de vrijlating en ondersteuning van politieke gevangenen in Franco’s Spanje. Christie schreef deze geschiedenis van de radicaalste tak van het Spaanse anarchisme, de Iberische Anarchistische Federatie (FAI) om een groot aantal mythen en valse voorstellingen omtrent deze organisatie (en ook die van de vakbond CNT) recht te zetten. Zijn sympathie ligt duidelijk bij de radicaalste stromingen binnen de FAI en CNT, zoals de affiniteitsgroep `Vrienden van Durutti’ die in hun krant `El Amigo del pueblo’ scherpe kritiek uitoefenden op de deelname van de CNT aan de republikeinse regering. Het boek bestrijkt de complete geschiedenis van de FAI vanaf haar oprichting in 1927 tot haar feitelijke uitschakeling na de beruchte meidagen in Catalonië – waarbij de Stalinistische partij PCE de werkelijk revolutionaire stromingen (zoals delen van de FAI en links-communistische POUM) en verworvenheden van kort na het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog in juli 1936 (met name de volksmilities en collectivisaties) definitief de nek omdraaide. Zeer gedetailleerd en doorspekt met veel materiaal uit FAI-kringen. Geeft een goed inzicht in de verschillende visies die binnen de FAI circuleerden ten aanzien van hoe men de samenleving vorm wilde geven.