Vanaf de jaren tachtig wordt Nederland donkergroen, en dat gebeurt ook in de Zaanstreek – de lichtere groenen verdwijnen er in hoog tempo. Op de Zaanse Schans ontstaat verzet tegen deze monomanie en de groenvariatie wordt er na verloop van tijd teruggebracht. Elders in de Zaanstreek gaat vanaf de jaren negentig de aandacht vooral uit naar historische kleuren als kopergroen, mosterdgeel, omberbruin en Berlijns blauw. Tegelijkertijd geeft Inverdan, het nieuwe centrum van Zaanstad, een eigentijdse slag aan de traditionele groenen. In korte tijd voltrekt zich een verbazingwekkende kleurrevolutie. In Zaans Groen laat Rob van Maanen de mensen aan het woord die het lef hadden om nieuwe wegen in te slaan. Hun ‘kleurincidenten’ zorgden voor leven in de brouwerij en maakten de Zaanstreek tot een kleurengids waar Nederland veel van kan leren.