Filosofie van de Praxis

Het is een kenmerk van grote filosofen dat ze lang na hun overlijden nog gelezen, opnieuw geïnterpreteerd en uitgevonden worden. Nog steeds worden Plato, Machiavelli en Kant gelezen, niet alleen uit historische interesse, maar ook omdat ze ons iets leren over het heden. Al hun oude ideeën verschijnen als nieuw in steeds andere contexten. Zo gaat het ook met politieke ideeën. Nog steeds zijn Vico en Burke en Herder inspiratiebronnen voor de rechterkant, en zijn Marx en Kautsky en Luxemburg dat voor de linkerkant. Maar het gebeurt zelden dat een politiek filosoof honderd jaar na zijn overlijden volop in het licht staat en relevanter dan ooit is voor zowel links als rechts. Toch is dit wat er nu met Antonio Gramsci gebeurt. Zijn naam was lang uit het debat verdwenen en zijn boeken in een donkere vergetelheid terechtgekomen. Maar vandaag de dag zien we hem overal: bij communisten en rechts-extremisten, bij socialisten en conservatieven, bij egalitair links en racistisch rechts. Nu, wie was deze Gramsci, en wat zei hij? Wat staat er in zijn beruchte dagboeken? En waar gebruiken al deze mensen hem voor? Dit werk is de voor lezer die filosofeert in de praktijk. Antonio Gramsci schrijft over een veelvoud van onderwerpen. Zijn gevarieerdheid aan belangstelling is kenmerkend en geeft een aantrekkelijke leeservaring: filosofie kan iedere dag weer opnieuw concreet, praktisch en theoretisch zijn. Over het ervaren van filosofie, Nicolaj Boecharin, Benedetto Croce, de rol van de werkenden, intellectuelen, over het koningshuis en de rol van de staat, de overheid. Met kenmerkendste stukken uit ‘Quaderni dal carcere’ (Gevangenisgeschriften, 1927-1936). Vertaling Yvonne Scholten, voorwoord en redactie Stijn Klarenbeek.