Interview met Julia en Pastora

Pastora en Julia zijn de moeders van Xosé Tarrío en Gabriel Pombo da Silva. Beide mannen zaten lange tijd in het beruchte Spaanse FIES-regime. FIES is een categoriseringssysteem, in 1991 opgezet door de Spaanse staat om het hernieuwd verzet van gevangenen na bloedige repressie in de zeventiger en tachtiger jaren, opnieuw de kop in te drukken. De beruchtste categorie is de eerste, waarin hoofdzakelijk opstandige gevangenen in totale isolatie gehouden worden. De duur van die opsluiting staat los van om het even welke gerechtelijke uitspraak, wat in de praktijk inhoudt dat sommige gevangenen reeds van de invoering in FIES zitten, quasi afgesloten van elk menselijk contact. FIES wordt gekenmerkt door systematische psychische en fysieke folter, totale willekeur en constante provocatie: bij het geringste verzet wordt de kans om terug in een normaal regime terecht te komen, kleiner. Gevangenen worden geslagen, gewurgd en met het hoofd onder water gehouden. Ook elektroschocks, slagen op de voetzolen en andere `ondervragingsmethoden’ zijn gangbare praktijken. Aan de bedden van de gevangenen, die in kale cel zonder daglicht zitten, zijn ringen bevestigd waaraan ze regelmatig naakt uitgestrekt vastgebonden worden, soms voor twee a drie weken. Intimidatie, brutaal geweld, totale onzekerheid en het beroven van hun menselijke identiteit en waardigheid zijn het lot van een onbekend aantal gevangenen in een systeem dat officieel niet bestaat in Spanje, maar reeds aan tientallen het leven kostte. Xosé Tarrío is bekend geworden door zijn boek `Huye, hombre, huye’, dat hij in 1995 schreef over zijn ervaringen in FIES. Men heeft het hem nooit vergeven dat hij de onmenselijke praktijken die hij en andere gevangenen ondergaan hebben, in de openbaarheid heeft gebracht. Hij stierf op 2 Januari 2005 aan een ziekte die hem dodelijk geworden is, doordat hem zelfs het recht op een behandeling praktisch ontzegd werd. Hij stierf niet in, maar aan de gevangenis. Gabriel Pombo da Silva ontsnapte eind 2003 uit de gevangenis. Nog maar 36 jaar oud, zat hij meer dan 20 jaar in de Spaane gevangenis, waarvan meer dan 10 in FIES. Samen met Jose Fernández Delgado, Gabriels zus Begoña en Bart De Geeter, een anarchist uit Gent, werd hij gearresteerd in Aachen in juni 2004, na een routinecontrole. Voor de omstandigheden die gepaard gingen met hun laatste, wanhopige vlucht, werden Gabriel Pombo da Silva en Jose Fernández Delgado tot respectievelijk 13 en 14 jaar gevangenis veroordeeld. Pastora kwam in juni 2005 naar Aachen om Gabriel, die een vriend was van haar zoon en reeds jarenlang strijdt tegen het onmenselijke gevangenissysteem, een hart onder de riem te steken. Naar aanleiding hiervan vond dit interview plaats, waarin beide vrouwen vertellen hoe de gevangenis het leven van hun zoons en van henzelf kapot gemaakt heeft.