Klimaatverandering als klassenoorlog

Zo’n twintig jaar geleden begonnen mensen massaal hun persoonlijke voetafdruk te berekenen. Het is weinig geweten maar achter dat idee zaten een reclamebureau en een oliereus. Ogilvy & Mather stuurde er BP een factuur van 250 miljoen euro voor. Het was elke cent waard: oliebedrijven verdwenen in de coulissen, het klimaatprobleem werd gereframed als individuele verantwoordelijkheid. In ‘Klimaatverandering als klassenoorlog’ vertelt Matt Huber het verhaal als illustratie van hoe het debat de afgelopen decennia op zijn kop is gezet. ‘Als je alle verantwoordelijkheid toekent aan wie brandstof verbruikt’, schrijft hij, ‘leid je de aandacht af van wie die brandstof heeft verkocht en de winst heeft gebruikt om de productie van fossiele brandstoffen verder uit te breiden. Het zijn de eigenaars van de productie die het doelwit van onze klimaatcampagnes en -bewegingen zouden moeten zijn.’ Een boek als een voetzoeker in de door hoger opgeleiden gedomineerde klimaatbeweging. Met een heldere boodschap: een handvol kapitalisten is het probleem, de werkende klasse de oplossing.