Von geschlechtlicher Not zur sozialen Katastrophe

Otto Gross was de eerste die de psychoanalyse op de maatschappelijke verhoudingen heeft toegepast. Zijn kritische ontrafelingen van patriarchale familie- en maatschappijstructuren, zijn meningen over seksuele moraal en opvoeding, vrouwenemancipatie en sociale ethiek zijn in de 21ste eeuw nog steeds actueel en scherp. Als zelfstandig denker, arts, psycholoog en analyticus ontwikkelde hij zich ten tijde van Freud en C.G. Jung. In hun werken werden verwijzingen naar Gross’ werk later verwijderd. Zijn eigen leven werd een voorbeeld waarin het individu het slachtoffer werd van repressief geweld. Hij brak met het ‘gewone leven’, verkeerde in anarchistische kringen, werd gevangen en bevrijd en stierf in 1920 onder tragische omstandigheden.