Let op! Om diverse redenen kan de voorraad die hier op de website wordt getoond soms niet overeenkomen met de werkelijk aanwezige voorraad in de winkel.

Witte mensen, Joden en wij

21.95

Dit boek is een schreeuw – geen schreeuw om oorlog, meer een schreeuw om vrede. Of liever, het slaat en streelt… …‘linkse’ witte mensen, die een antikolonialistisch goed geweten hebben maar in het grote witte kamp blijven: Sartre, zionist tot het einde, in tegenstelling tot Genet die geen barst om Hitler geeft en voor wie Dien Bien Phu geen nederlaag is. …Joden, ‘die me zoveel aan Arabieren doen denken’, want ‘wat van jullie onze “verre neven” maakt, is jullie verhouding tot de witten. Men herkent een Jood niet omdat hij verklaart dat hij Jood is, maar aan zijn verlangen om in de witheid te willen verdwijnen, massaal achter zijn onderdrukker te gaan staan en de canons van de moderniteit te belichamen.’ Houria Bouteldja doet hen het voorstel ‘om samen weg te gaan uit het ghetto’. …inheemse vrouwen: ‘Ik heb niets te verbergen over wat er bij ons gebeurt. Niet het beste noch het slechtste. In mijn litteken bevindt zich elke impasse waar ik als vrouw op stoot. De wereld is wreed tegen ons. De eer van de familie rust op de snor van mijn overleden vader, die ik graag zie maar die door Frankrijk werd verpletterd.’ …ons, inheemse mensen: ‘Inheemsen van de republiek: we zijn het in Frankrijk, in Europa, in het Westen. Maar voor de derde wereld zijn we wit. Witheid is geen kwestie van genen. Het is een machtsverhouding. De broeders die we daarginds aan hun lot hebben overgelaten, bekijken ons al met een scheef oog. We moeten ons aandeel in de misdaad erkennen. Of eufemistisch uitgedrukt: onze integratie.’ Houria Bouteldja spreekt namelijk niet als buitenstaander: ‘Waarom ik dit boek schrijf? Allicht om vergeven te worden voor mijn vroegere lafheid die de rottige toestand van inheemse mens met zich meebracht.’ Zich voor zichzelf schamen, ‘dat is zo’n beetje onze tweede natuur. “Na padden zijn Arabieren het laagste ras ter wereld,” zei mijn vader. Ongetwijfeld iets wat hij op een werf had opgepikt en zich vanuit zijn overtuiging van gekoloniseerde eigen had gemaakt.’ Een boek dat dringend, zonder zelfingenomenheid moet gelezen worden, om iets van de actuele gebeurtenissen te begrijpen. Bouteldja put uit de zwarte radicale traditie, maar de vraag is in welke mate ze oog heeft voor de verschillende manieren waarop racisme werkt wanneer het islamofobie of antizwart is. Maar haar boek is geen academische verhandeling maar een aanzet tot revolutionaire verandering. De vertaling ervan kan ook in Nederland nieuwe voeding geven aan de strijd tegen racisme. Want hoewel de nationale kenmerken van wat Gloria Wekker het ‘koloniaal archief’ heeft genoemd belangrijk zijn, wijst Bouteldja op het structureel voortbestaan van koloniale scheidslijnen. Die zijn even planetair als het kolonisatieproject dat was. Haar boek is een evocatie, en soms een pijnlijke confrontatie. Maar het minste dat witte mensen met Bouteldja’s boek zouden moeten doen, is proberen te begrijpen waarom het door velen niet alleen ervaren wordt als herkenning maar ook als troost en zelfs als bevrijding.

Artikelnummer: 39342 Categorie: Tag:
Subtitel:
Auteur: Bouteldja, Houria
Jaar: 2020
ISBN: 9789491717659
Pagina's: 139
Taal: Dutch / Nederlands
Uitgever: Editie Leesmagazijn
Uitgever stad: Amsterdam
Verschijningsdatum:
Winkelwagen
Scroll naar boven