Of het nou gaat om het fascistische Italië onder Mussolini of om de communistische Volksrepubliek China onder Mao Zedong, over één gegeven waren alle dictators uit de vorige eeuw het eens: angst en geweld zijn voor een dictator niet voldoende om alleenheerschappij te waarborgen. Aan de basis van elke succesvolle dictatuur, van die van Stalin tot Kim Il Sung, lag één fundamenteel principe: de cult van persoonsverheerlijking. In ‘Dictators uit de twintigste eeuw’ onderzoekt Frank Dikötter dit fenomeen en de manier waarop acht toonaangevende dictators uit de twintigste eeuw beeldvorming hand in hand lieten gaan met terreur om hun machtspositie te werven – en te behouden. Hiervoor maakt hij onderscheid tussen twee sterk uiteenlopende soorten archiefmateriaal die beide echter essentieel blijken: propaganda én verslagen van buitenstaanders. Dikötter zoekt op ingenieuze wijze naar de verbanden tussen ogenschijnlijk uiterst verschillende dictaturen en toont aan dat dictators als Hitler en Ceausescu niet in een vacuüm leefden, maar juist lessen trokken uit de daden van hun voorgangers. Een fascinerend perspectief op de dictaturen van de twintigste eeuw en de cultussen die hieraan ten grondslag lagen.