Geïnspireerd door diverse `post-moderne’ sociale bewegingen in de `Derde Wereld’, beschrijven de Indiër Suri en de Mexicaan Esteva hoe ‘s werelds sociale meerderheid, de armen, ontsnapt aan de monocultuur van een éénvormig globaal systeem. Met deze ontsnappingsactie schoppen ze aan tegen de drie heilige huisjes van de `moderniteit’: het idee dat er maar één, universeel geldige wijze is om de sociale realiteit waar te nemen; de exclusieve en algehele geldigheid van de door het Westen gedefinieerde `mensenrechten’, die veelal als een excuus voor herkolonisatie van het Zuiden dienen; het ideaal van de zelfvoorzienende, geïndividualiseerde burger tegenover het model van mensen als onderdeel van een gemeenschap. Hoewel dit alles vrij abstract klinkt, weten de auteurs op inzichtelijke wijze, doorspekt met vele praktijkvoorbeelden, hun betoog uit te bouwen.