Een ode aan de single als wereldverbeteraar en levenskunstenaar. 
Het
stijgend aantal singles wordt vaak geduid als een symptoom van
individualisering en epidemische bindingsangst. Mensen zouden geliefden
‘shoppen’, aan keuzestress lijden, overgave missen en geen toewijding
tonen. In plaats van de exclusieve relatie als de ultieme verbinding te
zien, vraagt Simone van Saarloos zich af hoe we op individuele wijze
relationeel kunnen leven. In Het monogame drama stelt zij dat singles de
wereld verbeteren: ze spreiden hun sociale risico, gaan gevarieerde
verbintenissen aan en oefenen zich in diversiteit. Want vrijheid vieren
doe je in verbinding. 
Single-zijn is geen tussenfase of momentele status, het is een levenskunst.