Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werd in Duitsland het beeld gecreëerd dat van de Duitse politiediensten slechts de Gestapo zich met terreur zou hebben ingelaten. De historicus Wagner dook in de geschiedenis van de Duitse Kriminalpolizei (voorloper van het huidige Landes- und Bundeskriminalamt). Hij komt tot de conclusie dat de `Kripo’ alleen al 100.000 mensen liet deporteren tijdens het nazi-regime. De overgrote meerderheid daarvan heeft het niet overleefd. Wagner schildert de geschiedenis van de `Kripo’ vanaf 1920 tot aan het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw. Uit zijn onderzoek blijkt onder andere dat veel ambtenaren die tijdens de nazi-tijd nauw betrokken waren bij de terreur, na de oorlog gewoon weer een plekje kregen in het apparaat; ze kenden per slot van rekening letterlijk en figuurlijk het klappen van de zweep.