België had 1993 een strikte wet op de landloperij. Iedereen die zich op straat begaf zonder voldoende geld om een brood te kopen, kon worden opgepakt en veroordeeld. Wie achter de tralies verdween, belandde uiteindelijk in de Rijksweldadigheidskolonies van Wortel en Merksplas, ver van de steden, midden in de bossen en heidegronden. De kolonies werden een vergaarbak voor armen, asocialen, vagebonden, deserteurs, alcoholisten, eenzamen, simpelen van geest, verdwaalde kozakken, joden en toevallige passanten, waar op een bepaald moment meer dan 6000 mensen zaten opgesloten. Twintig jaar na de afschaffing van deze wet is Landlopers het relaas van een bijzonder sociaal project, een alternatieve sociale geschiedenis van de voorbije tweehonderd jaar, met als uitgangspunt de steeds veranderende wijze waarop de Belgische maatschappij de voorbije twee eeuwen is omgegaan met haar eigen verschoppelingen.